Kanyakumari

Lieve allemaal, 

Voor mijn gevoel had ik alles gezien en gezien wat ik wilde in Madurai.  
Het was prima om weer verder te reizen.  Precies op tijd werd ik weer opgehaald. 

Er mag hier maar 80 km/h worden gereden, wat betekent dat je over 240 km met tussenstops toch zo’n 5 uur doet.  
Wat ik helemaal niet erg vind aangezien er genoeg te zien is.  
Onderweg kwamen we langs de woonplaats van de chauffeur. Hij vroeg of we daar even konden stoppen. 

Een locale snack zijn gesuikerde pinda koekjes en een kipgerecht van de poelier. Ook pakte hij wilde z’n vrouw en kindje even zien 

Uiteraard vond ik dat geen probleem.  
We stopten bij een stalletjes langs de weg, hij kende de mensen daar en al snel kreeg ik in de gaten dat hij aan het uitleggen was dat ik uit Nederland kom. Ze waren vereerd dat ik wat bij ze kocht.  
Ze spreken geen Hindi maar een lokale taal dus kjjk. JMaar moet handen en voeten werd het toch een leuk gesprek. 

Die pinda koekjes zijn of beter gezegd, waren inderdaad heerlijk, z’n vrouw was  vriendelijk en z’n kindje lief. De kip heb ik overgeslagen. 

We reden verder, het laatste deel was niet veel bijzonders en om 14 uur arriveerde ik in Kanyakumari. De meest zuidelijkste punt van India.     
 Waar de Bengaalse zee, Indische oceaan en   Arabische zee samenkomen.  
Ik zag al meteen dat dit een leuk vissersdorp is.  
Tevens is het een beroemd pelgrimsoord. 

Nadat ik ingecheckt had, heb ik me eerst verwonderd over het uitzicht vanaf m’n kamer.  
Direct daarna ben ik naar de zee gelopen. Zwemmen is onmogelijk vanwege de vele rotsen, de enorme golven en de Indiase manieren en gebruiken.  
Maar ik heb wel met m’n voeten in de Indische ocean gestaan. 

Vervolgens heb ik door de bruisende straatjes gewandeld tot ongeveer 5 uur. nWaar ik uiteindelijk aankwam op het sunrise point. 

Daar heb ik het eerste deel van de zonsondergang kunnen zien. Het was te bewolkt om de zon volledig in de zee te zien zakken. 

Een groot voordeel was dat ik daardoor wel voor het donker bij m’n hotel kon zijn.  
Na het eten, moest ik bij de receptie wat navragen. 

Daarna snel met de lift naar boven en douchen.  
Tot ik halverwege was en ineens het licht uitviel en de lift stopte….  
 Gelijk met m’n telefoon m’n zaklamp aangedaan en op de alarmknop van de ligt gedrukt.      
Ik hoorde meteen dat het personeel riep dat ik me geen zorgen hoefde te maken. 

 Ik dacht ja, geen zorgen doe ik pas als ik weer buiten sta. Ik had ook geen bereik met m’n telefoon.  
Toen heb ik zelf de binnen deuren open kunnen duwen waardoor ik weer bereik had. 

Meteen heb ik m’n chauffeur gebeld, waarvan ik net daarvoor had gezien dat hij voor het hotel met andere chauffeurs stond. Hij is toen meteen naar binnen gelopen.  
Ik hoorde nog steeds het personeel roepen dat ze er mee bezig waren en ik niks moest doen.  
En na 4 lange minuten, brandde het licht weer, zakte de lift naar de begane vloer en stond ik weer buiten….

Komende dagen pak ik de trap….  
Dat ik er 12 op en af moet, neem ik maar voor lief….

Liefs