Dag met mooie gebouwen.

Lieve allemaal. 

Vandaag heb ik me alleen vermaakt. 

Manisha is ziek. 

Op zondag zijn de meeste mensen vrij daardoor was het heerlijk rustig in de straten. Maar alleen in de ochtend, later kwam het weekeind leven goed op gang  

Als eerste wilde ik naar de David Sassoon library. 

Dat heeft een mooie boeken collectie, grote tuin en een (lees) café. 

Helaas was die gesloten. 

Toen ben ik naar het treinstation Victoria terminus gelopen. Dit wilde ik ook heel graag zien. 

Wat een enorm gebouw. Prachtig. 

(Zie de foto’s)

Vandaar uit ben ik naar het prince of whales museum gegaan. 

Daar is heel veel oud Indiase kunst te zien maar ook geborduurde kleden. Ook veel Tibet en het Mogolrijk. 

Het was werkelijk waar zo prachtig. 

Zulke mooie stukken. 

Ik heb echt m’n ogen weer uitgekeken. 

Aan het eind van de middag had ik trek dus wat doe je dan als je hier bent…? 

Juist ja… zie de foto. Lekker hoor. 

Omdat het zondag is, is er geen streetfood verkoop. Niet dat ik dat mis want daar zal ik nooit wat te eten kopen. 

Ter illustratie. Er wordt bijvoorbeeld kip bereid, midden op straat in de brandende zon. Fruit gesneden met een mes, wat de hele dag in een bakje water staat waar de bacteriën rijkelijk vermenigvuldigen. En een ondefinieerbaar prutje aan groenten op een pannetje wat de nacht daarvoor op de grond heeft gestaan. 

Mij dus niet gezien. Niet dat ik verwend ben. Ik noem mezelf liever kieskeurig en heel voorzichtig. 

Voor het avond eten ben ik naar een leuk eetcafé iets verderop gegaan. 

Het is een oud café wat ook bij de locals erg geliefd is. 

Als je alleen komt, krijg je geen tafel maar moet je aan de bar zitten. 

Naast me zat een andere solo reizigster die al veel gezien had van de wereld. We hebben meer dan een uur samen over van alles en nog wat geklets. Van reizen, tot de muur van trump aan toe. Heel gezellig. En dat maakt het alleen reizen zo leuk. 

Ik bedacht me gisteren dat ik nog helemaal niet veel zwervers en bedelaars had gezien afgelopen dagen. Maar vandaag waren die er opeens wel.

Moeders met kindjes op hun arm, kinderen die kunstjes moeten doen of ook bedelen. 

Ik vind dat heel schrijnend maar kan er wel tegen. 

Dus m’n tas goed dicht, ontwijkend kijken en met een ferme pas doorlopen. 

Nu zit ik weer op m’n kamer. 

Bij te komen van al het moois. 

Liefs 

Bedankt voor al jullie leuke reacties. 

Echt heel lief.